Αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί μία προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης να αποτύχει. Αυτό μπορεί να είναι η κακή ποιότητα ωαρίων που συνήθως συνυπάρχει με υψηλή FSH /χαμηλό AMH – φτωχό απόθεμα ωαρίων στις ωοθήκες, χρωμοσωμικές ανωμαλίες των εμβρύων ή ανικανότητα του ενδομήτριου να δεχθεί το έμβρυο. Επίσης, η γονιμότητα του συντρόφου, αυτό που ονομάζουμε “paternal effect” στην αναπαραγωγή, είναι επίσης πολύ σημαντική και για αυτό πρέπει να εξετάζεται σε αρχικό στάδιο. Σε κάθε περίπτωση, η ηλικία και των δύο παίζει καθοριστικό ρόλο, και αυτό πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στην αρχική διερεύνηση υπογονιμότητας του ζευγαριού.
Υπάρχουν διάφορες εξετάσεις οι οποίες μπορούν να προσδιορίσουν κινδύνους ή παθολογικές καταστάσεις που πιθανώς οδηγήσουν σε αποτυχία ή αποβολή. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δε σημαίνει πως όλοι πρέπει να τα κάνουν όλα. Η σωστή διερεύνηση και διάγνωση έχουν εξέχουσα σημασία καθώς βάση αυτών δημιουργείται το κατάλληλο θεραπευτικό πρωτόκολλο για μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας τόσο στην εξωσωματική γονιμοποίηση, όσο και στην επιτυχή έκβαση της εγκυμοσύνης.
Μια υστεροσκόπηση αποκαλύπτει παθολογικά ευρήματα σε ένα ποσοστό εώς και 15% σε ασθενείς με κατά τα άλλα φυσιολογικά υπερηχογραφικά ευρήματα και φυσιολογική υστεροσαλπιγγογραφία.
Σε περιστατικά με πολλαπλές αποβολές, μία εξέταση που ονομάζεται προεμφυτευτικός έλεγχος εμβρύων PGS, μπορεί να διαγνώσει χρωμοσωμικές ανωμαλίες στα έμβρυα που δημιουργούνται στην εξωσωματική γονιμοποίηση, και να διαφοροποιήσει τον τρόπο με τον οποίο επιλέγονται τα έμβρυα που μεταφέρονται, εφόσον βέβαια υπάρχει ικανός αριθμός εμβρύων που επιτρέπει μία τέτοια διαδικασία.
Η αποτυχία σε έναν κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης συνήθως είναι αποτέλεσμα περισσότερων του ενός παραγόντων. Για το λόγο αυτό απαιτείται προσεχτική καταγραφή όλων των σχετικών πληροφοριών που αφορούν ένα περιστατικό, ώστε κάθε επόμενη φορά, εφόσον δεν υπάρχει θετικό αποτέλεσμα, να ξεκινάει ακόμα με καλύτερες προϋποθέσεις.
Να είστε καλά,
Χαρούλα